نکاتی در مورد یوگا

برای ((خوددرمانی با یوگا)) ابتدا باید مطالبی درباره ی  زمان، مکان، شرایط بدنی، لباس و از این قبیل را توضیح دهیم. برای آنکه از یوگا درمانی حداکثر استفاده را ببرید لازم است از اصول و لوازم مربوط به تمرین آن آگاه شودید:

زمان

باوجودی که هنگام صبح، قبل از صبحانه را بهترین زمان برای تمرین یوگا در نظر گرفته‌اند اما می‌توان این تمرین را هنگام عصر یا هر زمان دیگر که معده خالی بوده و انباشته از غذای سنگین نیست، انجام داد. اصل اینست که سه یا چهار ساعت پس از خوردن غذا به تمرین یوگا بپردازد. همچنین بخاطر داشته باشید نیم ساعت پس از آشامیدن آب، چای یا هر نوع آب میوه تمرین را آغاز کنید. هنگام تمرین یوگا بدن باید در حالت معمولی و راحت قرار داشته باشد. باید زمان مناسبی را برای تمرین انتخاب و هر روز یوگا را در ساعت بخصوصی انجام دهید. پس از حداقل پنج یا شش روز تمرین در هفته احساس پیشرفت می‌کنید. به بیماران توصیه می‌شود در بیست و چهار ساعت تنها یک بار اقدام به تمرین یوگا نمایند، مگر آنکه مخصوصاً به بیش از آن تأکید شده باشد.

مکان

یوگا را روی زمین تمرین کنید. از تشک یا تختخواب استفاده نکنید می‌توانید فرش، قالیچه، پتو یا زیرانداز روی کف اتاق پهن کنید.

محل تمرین یوگا باید تمیز و دارای تهویه مطبوع باشد. در آن محل باید به طور مداوم هوای تازه جریان داشته باشد. برای این منظور پنجره‌ها را باز بگذارید. در طی تابستان باید از وسیله ی  خنک کننده (فن) استفاده کنید. اما در زمستان باید از جریان هوای سرد بپرهیزید. اگر در محل تمرین، تهویه ی  هوا انجام می‌شود مطمئن شوید که هوا به اندازه ی  کافی جریان دارد.

سکون

در طی انجام تمرین یوگا ساکت باشید. از هرگونه صحبت، فعالیت ذهنی و حتی گوش کردن به موسیقی اجتناب ورزید. سکوت به حفظ نیرو و در عین حال به دقت عمل در تمرین کمک می‌کند.

استراحت

در یوگا دو نوع استراحت وجود دارد: (الف) استراحت کوتاه و (ب) استراحت طولانی، استراحت کوتاه حدود شش تا هشت ثانیه طول می‌کشد و میان دو دور تمرین آسانا یا بین دو حرکت آسانا انجام می‌شود. کوتاه ترین استراحت شامل دو بار نفس کشیدن در پایان یک دور تمرین حرکتی از یوگا می‌باشد.

استراحت طولانی در پایان همه ی  حرکت‌های آسانا، پرانایاما و حرکت‌های دیگر کریاس که فرد در حالت کشش بدنی انجام می‌دهد، صورت می‌گیرد. اصل کلی، اختصاص یک چهارم زمان واقعی تمرین برای این نوع استراحت می‌باشد. برای مثال اگر کسی بیست دقیقه به تمرین یوگا پرداخت در پایان تمرین باید پنج دقیقه استراحت کند.

بهتر است استراحت به صورت حالت جَسَد انجام شود. کسانی که نمی‌توانند حرکت جسد را انجام دهند باید روی کف اتاق دراز بکشند و در این حالت چشم‌ها را بسته نگاهدارند و بدن را شل کنند و به طور طبیعی تنفس نموده و فکر را بر روی فضایی زیبا مانند باغ، پارک یا دامنه ی  تپه‌ای متمرکز کنند. در این روش ساده ی  استراحت شخص باید چنان احساسی داشته باشد که گویی در آن مکان فرضی هوا را استشمام می‌کند و با تصور بودن در آنجا احساس آرامش و استراحت کند. پس از پایان استراحت باید تا خوردن غذا و یا اقدام به هر کار روزمره ی  دیگر پنج دقیقه تأمل کرد.

لباس

هنگام تمرین یوگا باید کمترین لباس را بر تن داشته باشید. مردان می‌توانند پیژامه و یک زیرپیراهنی و بانوان می‌توانند شلوار معمولی یا شلوار کشی و بلوز بپوشند. در زمستان لباس‌های پشمی سبک برای تمرین یوگا مناسب است.

حمام

اغلب این پرسش وجود دارد که آیا حمام قبل از یوگا بهتر است یا بعد از یوگا. برای آن دسته از افرادی که هنگام صبح یوگا انجام می‌دهند حمام کردن قبل از اجرای تمرین ضرورتی ندارد. در این هنگام به خود شخص بستگی دارد که قبل یا بعد از تمرین حمام کند. برای گرفتن حمام آب گرم باید بعد از تمرین پانزده دقیقه تأمل کرد. بسیاری ترجیح می‌دهند بعد از حمام به تمرین یوگا بپردازند زیرا حرکات آسانای خاصی وجود دارد که پس از حمام بهتر انجام می‌شوند و احساس پاکیزگی و سلامت به انسان می‌بخشند.

رایحه درمانی

از بینی تا مغز

 انسان می بیند، میشنود، استشمام می کند، می چشد و مزه می کند ولی نه بوسیله چشم، گوش، بینی و یا زبان خود. این ها، اندامهای حسی ای هستند که فقط تحریکات عصبی مربوط به حس خود را دریافت   و سپس این دریافتها را به مغز هدایت می کند در آنجا و در مرکز سیستم عصبی سیگنال های بیو شیمی و بیو الکتریکی اندامهای حسی به قسمتهای مخصوص آنرا در مغز انتقال یافته و سپس ما آنرا حس می کنیم. به همین علّت ما قادر هستیم موقعیت خود را در محیط اطرافمان تشخیص داده و در مقابل مسائل خارجی و محیطی خود عکس العمل نشان دهیم .

 

 

حس بویایی

 

در زمان گذشته هنگامی که در زندگی در اعماق تاریک دریاها و اقیانوسها آغاز شد حس بویایی مهمترین حس موجودات اولیه به حسابل می آمد، بعدها که زندگی بر روی خشکی کشیده شد باز هم این حس اهمیت خود را از دست نداد. برای انسانهای اولیه علاوه بر قوهۀ بینایی و شنوایی تکامل یافته، هنوز حس بویایی نقش مهمی داشت و او را دربرابر بسیاری از خطرات پیرامونش آگاه و محافظت می کرد، بدون آنکه خطرات را ببینند و یا بشنوند.

 

با اینکه انسان مانند برخی از حیوانات (سگ) دارای حس بویایی قوی و حساسی نیست، امّا این قوه، در موقعیت های متفاوت زندگی از او ، در مقابله با حوادث ناگهانی یا خطرات جدّی زندگی، محافظت می کند و گاهی نیز او را از مرگ در امان می دارد. به طور مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد: وقتی مواد غذایی بوی بدی می دهد از خوردن ان اجتناب می کنیم زیرا بوی بد مواد غذایی حاکی از فساد آن است و ما بر حسب تجربه می دانیم برای سلامتی مضر است، و یا بوی دود خطر آتش سوزی و خفگی را یادآور شده که باعث می شود از رفتن به آن محیط پرهیز کنیم. بوی بد گاز که از لوله های خراب و پوسیده به مشام می رسند، نشاندهنده خطر اشتعال شعله و در نتیجه فاجعه آتش سوزی است. در این موارد، حس بویایی می تواند گوی سبقت را از دیگر از حوادث ما برباید. مثلاً وجود گاز را در محیط از بوی آن تشخیص می دهیم بدون آنکه بتوانیم آنرا ببینیم و یا بشنویم. در مواقعی نیز حس بویایی به کمک حواس دیگر ما می آید انرا تأیید می کند و ما را از خطر اگاه می سازد.

 

در اکثر مواقع آگاه نیستیم که بوسیلۀ حس شامۀ خود هدایت می شویم و یا تصمیم می گیریم. این طور تصور می شود که در مقابله با فرد دیگری که هیچ شناختی نسبت به او نداشته و روحیات او را نمی شناسیم، اگر بوی مطبوعی از او استشمام نکنیم تمایلی نیز به برقرار کردن ارتباط با او نداریم، حتّی اگر چشمها و گوشهایمان پیامهای مثبتی از آن فرد به ما بدهند تأثیرات ناخوداگاهی که از حس بویاییمان دریافت می کنیم نقش اساسی و مهمی را در رایحه درمانی داند.

 

اهمیت حس بویایی در بسیاری از موارد به صورت مشخص دیده می شود. مثلاً اولین حسی که در جنین پدید می آید حس بویایی است. نوزاد ابتدا مادرش را به وسیله همین حس تشخیص می دهد.

 

براساس جدید ترین تحقیقات، مشاهده شده بزرگترین اجتماع ژنی که حس بویایی انسان را به وجود می آورند بر روی کروموزوم X قرار دارند و به همین خاطر است که زنان و مردان دارای حس بویایی مساوی و مشابهی هستند.  بر اثر مطالعه بر روی ژن ها، می توان تشخیص داد چگونه حس بویایی انسان بر اثر گذشت زمان و تأثیرات محیطی و اکتسابی همواره تنزل پیدا کرده است. در انسان امروزی تقریباً  ژن های مسئول حس بویایی غیر فعال شده و ما تنها 347 عدد از این ژن های مخصوص را به کار می گیریم.

 

رایحه درمانی ذاتاً و به اقتضای طبیعت خود، بر یک حس بویایی سالم تأثیر پذیر خواهد بود. فقط در این شرایط است که مواد مؤثر از طریق روغن های معطر، می توانند تأثیرگذار باشند. هر فردی که رایحه درمانی را به طور  مرتب انجام دهد کمکم متوجه می شود حس بویایی اش از طریق این تمرین ها قوی تر و حساس تر خواهد شد.